یک رابطه ناموفق میتواند منجر به استرس روانی قابل توجهی شود. این موضوع بر روی مردان و زنان تاثیر خاص خود را داشته و مردان در حال حاضر بیشتر از زنان در معرض خطر خودکشی هستند و جدایی عاطفی در زناشویی این خطر را چهار برابر افزایش میدهد.
مری تی کلی، یکی از نویسندگان این مطالعه، در یک نشریه دانشگاهی میگوید: با بررسی راههایی که از طریق آن مردان پس از جدایی عاطفی به دنبال کمک هستند، ما به طور بالقوه میتوانیم حمایتهای بهتری برای سلامت روان آنها طراحی کنیم.
افشای تأثیرات سلامت روان در خنثی کردن این کلیشه مهم است که مردان به جدایی عاطفی اهمیت نمیدهند یا واکنشهای خشونت آمیزی دارند. با این حال، مطالعه فوق نشان میدهد که اکثر مردان تمایل دارند با جستجوی کمک و کار کردن در مرحله گذار از یک رابطه واکنش نشان دهند. کمکی که آنها به دنبال آن هستند فراتر از کمک حرفهای است. این مطالعه چندین استراتژی خلاقانه را ارائه میدهد که مردان هنگام پایان یک رابطه اتخاذ میکنند.
بر این اساسی مشخص شد یکی از راههایی که مردان برای کنار آمدن با جدایی عاطفی از شریک زندگی خود اتخاذ میکنند، کار انفرادی و ارتباط با همسالانی است که میتوانند به آنها اعتماد کنند. یک چهارم پاسخ دهندگان نظرسنجی از جستجوهای اینترنتی، وبلاگها، مشورت با متخصصین و سایر منابع استفاده کردند.
این مردان هنگامی که با دوستان و خانواده تماس گرفتند، عمدتاً برای بیان شرایط یا صحبت کردن درباره مشکل بود، اما نه لزوماً برای یافتن راه حل. نکته جالب این است که مردان معمولا برای کشف راه حل از کتاب استفاده کردند.
جدایی عاطفی برای پدرها سختتر است
طی این مطالعه مشخص شد مردانی که روابط طولانی تری داشتند، به این معنا که به طور بالقوه باید با پروندههای حضانت کودک نیز سر و کار داشته باشند، بیشتر به دنبال روابط جدید بودند. این موضوع شامل پیوستن به یک گروه پدران محلی یا گروهی برای مردانی بود که در حال جدایی یا طلاق بودند. بیش از نیمی از مردان مورد مطالعه قرار گرفته در این پژوهش به دنبال مشاوره یا دریافت سایر خدمات بهداشت روان حرفهای بودند. این مردان بیشتر احتمال داشت که یک بیماری روانی را گزارش کنند.
مری تی کلی در این رابطه میگوید: یافتههای پژوهش ما این کلیشه را برهم میزند که مردان به دکتر مراجعه نکرده و کمک نمیخواهند. شواهد به دست آمده این مفهوم را نقض میکند که مردها احساساتی نیستند و به اندازه زنها تحت تأثیر جدایی قرار نمیگیرند. شرح کامل این مطالعات در آخرین شماره مجله تخصصی تحقیقات سلامت کیفی (journal Qualitative Health Research) منتشر شده است.