روزی ۱۰ تا ۱۲ ساعت در هوا هستم و صرف‌نظر از سختی‌هایش که برایم شیرین است، حس خوبی دارم. از آن بالا صدای شهر را بهتر می‌توانی بشنوی، آدم‌ها و ماشین‌ها را ببینی که چقدر کوچک هستند، ساعت‌ها تنها باشی و کسی کاری به کارت نداشته باشد و در تنهایی برای بهتر انجام شدن کارت خلاقیت به خرج بدهی و …
در کودکی پرجنب و جوش بوده و به قول معروف از دیوار صاف بالا می‌رفته، همین ویژگی در نوجوانی از او یک سنگ‌نورد ساخته و باعث شده در جوانی به دنبال شغلی برود که بیشتر از زمین، روی هوا باشد.
به گزارش فاواپرس به نقل از همشهری آنلاین؛ «فاطمه اردانی‌زاده» به خاطر این شغل هر روز از دیوارهای صاف و بلند، بالا می‌رود و کمتر پایش به زمین می‌رسد. این دختر ۲۳ ساله در حالی که ساعت‌ها بین زمین و هوا معلق است و یکی از مهیج‌ترین، متفاوت‌ترین و خطرناک‌ترین شغل‌های دنیا را دارد، برای ما از زیر و بم حرفه و فعالیتش می‌گوید.
یک راپل کار دقیقا چه کاری انجام می‌دهد؟
من یک راپِل کار هستم. یعنی در ارتفاع و با طناب روی نمای ساختمان‌ها کار انجام می‌دهم. این کار می‌تواند شست‌وشوی شیشه و نمای ساختمان یا رنگ‌آمیزی، مرمت و پیچ و رول‌پلاک کردن نما باشد. در واقع با وجود راپل‌کاران دیگر به نصب داربست برای کار در ارتفاع نیازی نیست، ما با کمک طناب‌هایی که به خودمان آویزان می‌کنیم، در هوا معلق می‌شویم و هر کاری که لازم باشد روی نمای ساختمان‌ها انجام می‌دهیم.
به نظر می‌رسد این کار حتی برای آقایان هم سخت و پرخطر هست. چه چیزی باعث شد که یک دختر جوان سراغ این کار برود؟
به خاطر علاقه‌ای که به ارتفاع دارم از مدت‌ها پیش سنگ‌نوردی طبیعت و سالن کار می‌کردم و به واسطه مربی‌ام با راپل‌کاری آشنا شدم و تصمیم گرفتم آن را به عنوان شغل دنبال کنم.
خانواده‌ات مخالفت نکردند؟
اول کمی مخالفت کردند چون نگران خطرات این شغل بودند اما کم‌کم متقاعدشان کردم. حالا هم خوشحالم که به دنبال علاقه‌ام رفته و به خاطر مهارتی که به دست آورده‌ام، حالا خیال پدر و مادرم هم راحت شده است.
برای راپل کاری دوره‌ای گذراندی و مدرک داری؟
یک دوره ۲ هفته‌ای گذراندم و مدرک راپل‌کاری صنعتی گرفتم و به زودی در آزمون بین‌المللی این رشته شرکت می‌کنم تا گواهینامه بین‌المللی بگیرم.
تحصیلاتت مرتبط با شغلت است؟
تقریبا؛ لیسانس تربیت بدنی و فوق لیسانس فیزیولوژی ورزشی از دانشگاه تهران دارم.
روزی چند ساعت و این روزها کجا کار می‌کنی؟
معمولا روزی ۱۰ تا ۱۲ ساعت کار می‌کنم. درحال حاضر هم مشغول مرمت و رنگ‌آمیزی نمای یک ساختمان ۱۱ طبقه در محله زعفرانیه هستم.
صرف داشتن علاقه، برای ورود به این شغل کافی است؟
خیر. فرد باید ترس از ارتفاع نداشته باشد و از قدرت بدنی زیادی برخوردار باشد من چون سنگ‌نوردی کار کرده بودم و به خاطر تمرین‌های سخت سنگ‌نوردی، بدن ورزیده پیدا کردم و در این کار زودتر جا افتادم.
سختی‌های یک راپل‌کاری چیست؟
این کار ریسک زیادی دارد. ما معمولا بر روی ساختمان‌های بلند و در ارتفاعات بالای ۴۰ متر کار می‌کنیم، از این رو کوچکترین بی‌دقتی می‌تواند باعث سقوط و به قیمت جانمان تمام شود. ما ساعت‌ها روی صندلی‌های طنابی در هوا معلقیم برای همین فشار زیادی به کمرمان می‌آید. بسیار از ساختمان‌ها پنجره‌شان لبه ندارد که پایمان را رویش بگذاریم و قدری استراحت کنیم پس از لحظه‌ای که بالای ساختمان کارگاه می‌زنیم و فرود می‌آییم روی صندلی معلق هستیم و باید مراقب باشیم پایمان خواب نرود، باید خودمان را تاب دهیم تا به فضای بیشتری از دیوار دسترسی داشته باشیم.
از طرفی در دستمان هم ابزار کار است حالا بسته به کاری که انجام می‌دهیم این ابزار ممکن است سطل رنگ، واترجت، دریل و فرز و سمباده و کاردک و … باشد، باید مراقب باشیم حین کار این ابزار از دستمان در نرود و بر سر کسی سقوط نکند.
پس با این خطرات و سختی‌ها باید درآمد بالایی داشته باشید؟
این شغل درآمد ثابت ندارد. معمولا به صورت پروژه‌ای کار می‌کنیم. اما اگر هر روز سر کار برویم و وسایل کار هم داشته باشیم متوسط درآمدمان به ۳۰تا ۵۰ میلیون تومان در ماه می‌رسد.
در حین کار برایت حادثه هم پیش آمده است؟
خوشبختانه حادثه‌ای پیش نیامده فقط یک بار از اولین محافظ یا حمایتگر جدا شدم ولی چون حمایتگر دوم هم داشتم سقوط نکردم. یک بار هم داشتم یک ساختمان بلند را رنگ‌آمیزی می‌کردم، نزدیک بود سطل پر از رنگ از دستم رها شود و یادم میاد در پروژه‌ای هم در حین بتنه کاری یک ساختمان کاردک از دستم به پیاده‌رو روی درخت افتاد.
با توجه به اینکه اغلب مردم این کار را مردانه می‌دانند، وقتی شما را می‌بینند چه برخوردی دارند؟
بازخوردها همه مثبت است معمولا از پنجره یا بالکن خانه‌شان که مرا می‌بینند می‌گویند :«تو دختری! خسته نباشی. آفرین. خداقوت. گاهی هم برایم شربت خنک و بستنی می‌آورند.
این روزها در اوج گرمای تابستان و زیر برق آفتاب معلق ماندن در هوا و کار کردن روی نمای ساختمان برایت سخت نیست؟
حسن کار ما این است که ساعت کاری ندارد و بستگی به انتخاب خودمان هر ساعتی که بخواهیم کار می‌کنیم. من سعی می‌کنم کارم را صبح که هوا خنک‌تر است شروع کنم. در اوج گرمای ظهر استراحت می‌کنم و عصر دوباره مشغول می‌شوم. البته گاهی لباس‌هایم را خیس می‌کنم که کمتر گرمم شود. این را هم بگویم من متولد یزد و به اصطلاح بچه کویرم و گرمای هوا برایم چندان آزاردهنده نیست.
از بین شستن شیشه و نمای ساختمان تا رنگ‌آمیزی، مرمت و نصب نما کدام را بیشتر دوست داری؟
شست‌وشو را دوست دارم چون خیس و خنک می‌شوم. اما به رنگ‌آمیزی و بتنه کاری به خاطر اینکه می‌توانم در آن خلاقیت به کار ببریم بیشتر علاقه دارم. این حس که دیوارهای پر ترک و آسیب دیده را اصلاح می‌کنم برایم شیرین است.
کارفرماها ترجیح نمی‌دهند این شغل را آقایان انجام دهند؟
نه، اتفاقا چون رنگ‌آمیزی، بتنه‌کاری، پیچ و رول‌پلاک نیاز به ظرافت و سرعت دارد این کار را خانم‌ها بهتر انجام می‌دهند. در حال حاضر هم چندین گروه دختران راپل‌کار در تهران فعالیت می‌کنند و در این کار بسیار موفق هستند.
از اینکه بیشتر روی زمین باشی در هوا معلقی، چه حسی داری؟
روزی ۱۰ تا ۱۲ ساعت در هوا هستم و صرف‌نظر از سختی‌هایش که برایم شیرین است، حس خوبی دارم. از آن بالا صدای شهر را بهتر می‌توانی بشنوی، آدم‌ها و ماشین‌ها را ببینی که چقدر کوچک هستند، ساعت‌ها تنها باشی و کسی کاری به کارت نداشته باشد و در تنهایی برای بهتر انجام شدن کارت خلاقیت به خرج بدهی و …
