فاواپرس: از روزگار گذشته جاده شمیران نشانه‌های زیادی باقی نمانده است؛ به جز درختان بلندبالایی که در باغ‌های اطراف جاده شمیران قرار داشت و هنوز هم در حاشیه خیابان شریعتی دیده می‌شود. جاده شمیران، تا اواخر دوره قاجار و اوایل پهلوی جاده‌ای خاکی و البته مستقیم بود که دارالخلافه را به آبادی‌های خوش آب و هوای شمیران وصل می‌کرد.
بنابراین در ساخت این جاده، رد پای شاهان و شاهزادگان بیشتر از هرکسی نمود دارد،چراکه می خواستند با آسایش بیشتری به باغ‌ها وعمارت‌های ییلاقی خود در دل آبادی‌های خوش آب و هوای شمیران سفر کنند. ساکنان آبادی‌های شمیران هم از این جاده برای دسترسی به دارالاخلافه استفاده می‌کردند.
جاده شمیران در دوره قاجار به دلیل تردد شاهزادگان و اعیان قاجار مورد توجه بود و در دوره پهلوی به دلیل ساخت مراکز اداری و تجاری مهم در حاشیه آن اهمیت پیدا کرد. «علیرضا زمانی» تهران‌شناس می‌گوید: «خیابان شریعتی کنونی جاده‌ای بود که از دوره قاجار، دروازه شمال شرقی تهران را به شمیران متصل می‌کرد؛ دروازه‌ای که رو به سوی شمیران داشت و به همین دلیل دروازه شمیران نام گرفت.
جاده‌ای هم که پایتخت‌نشیننان را از تهران راهی مناطق کوهپایه‌ای البرز می‌کرد جاده شمیران نام گرفت.» نام جاده شمیران تا دوره‌های بعد هم روی این جاده ماند اما در دوره پهلوی به دلیل ساخت جاده‌ای جدید به سمت شمیران به نام خیابان ولیعصر کنونی (پهلوی)، این جاده به جاده قدیم شمیران معروف شد.
