به گزراش فاواپرس، محمدامین احمدلو، در خصوص جزئیات سند همکاری توافق ایران و چین در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات و فضای مجازی اظهار داشت: متن تفاهمنامه ای که میان ایران و چین امضا شد، هنوز منتشر نشده است. اما در تیرماه سال ۹۹ پیش نویسی از طرف وزارت امور خارجه منتشر شد که در واقع به عنوان پایه اصلی این توافقنامه شناخته میشود و گفته شده که کلیات این پیش نویس با توافقنامه نهایی تفاوت و تغییرات چندانی ندارد.
وی با بیان اینکه بررسیها نشان میدهد که این سند در چند لایه مختلف به همکاری دو کشور در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات تاکید دارد، گفت: در این سند کلان، قراردادی به معنای تعهد و تعریف پروژه دیده نمیشود و ابعاد آن نشان میدهد که فعلاً تفاهم دو کشور روی کلیات موضوع است.
کارشناس فناوری اطلاعات و ارتباطات اندیشکده ایتان با اشاره به اینکه بررسی پیش نویس این تفاهمنامه حاکی از آن است که این توافق دارای یک ساختار چند لایه شامل مأموریتها، اهداف اساسی و در نهایت زمینههای همکاری و اقدامات اجرایی است، ادامه داد: در بحث اهداف اساسی داخل پیش نویس بند مرتبط با فاوا به توسعه همکاریهای علمی، فنی و اقتصادی و حقوقی در حوزههای مختلف فضای مجازی و تجهیزات کاربر نهایی تاکید شده است.
وی افزود: در خصوص زمینههای همکاری دو کشور شاهد تعریف ۴ سطح در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات و فضای مجازی هستیم. به این معنی که تعریف پروژههای مشترک برای توسعه و تقویت شبکه زیرساختهایی ارتباطی و اطلاعاتی، تعریف پروژههای مشترک آزمایشی در حوزه فناوریهای هوشمند و هوش مصنوعی، تقویت همکاریها در طرحهای مرتبط با فرکانس رادیویی و هماهنگی در فرکانسهای ماهواره در صحنه بین المللی و انجام تحقیقات مشترک در حوزه دانشگاهی توسط شرکتهای دانش بنیان و استارتآپها این ۴ سطح را تشکیل میدهند.
احمدلو با بیان اینکه بعد اقدامات اجرایی این سند در حوزه فاوا، مربوط به کلان پروژههایی میشود که به زمینههای همکاری مشترک به صورت جزئیتر اشاره دارد، خاطرنشان کرد: در این لایه، بحث توسعه نسل پنجم ارتباطات (۵G)، خدمات پایه کاربردی شامل موتور جستجو، پست الکترونیک و پیام رسان و نیز بحث تجهیزات ارتباطی شامل مسیریابها، سوئیچ ها، روترها، سرور و تجهیزات مراکز و استوریج و GPS، مطرح شده است.
وی گفت: در مورد تجهیزات کاربر نهایی نیز در این سند به همکاری در تولید تلفن همراه، تبلت و لپ تاپ اشاره شده است. بررسی همکاری در حوزههای نرم افزاری مانند سیستم عامل رایانه و تلفن همراه، مرورگر، آنتی ویروسها و سایر حوزههایی که ابعاد نرم افزاری دارند نیز در این بخش دیده است.
این کارشناس با بیان اینکه در لایه اقدامات اجرایی در سند همکاری ایران و چین در حوزه فاوا، پیشنهاد واگذاری بخشی از سهام شهرک هوش مصنوعی چین به سرمایه گذاران ایرانی نیز مطرح شده است، افزود: هماهنگی برای تدوین قوانین و کنوانسیونهای بین المللی در حوزه حاکمیت دولتها در فضای مجازی از دیگر موارد این سند است تا دو طرف بتوانند همکاریهای مشترکی در این فضا داشته باشند. همچنین همکاری در زمینههای مرتبط با رسانههای برخط در اشکال مختلف که مبادله اطلاعات میان کشورها باشد و تشویق تیم واکنش اضطراری شبکه رایانهای ملی دو کشور برای امضای تفاهم نامه در حوزه امنیت سایبری در این سند مطرح شده است.
وی با اشاره به تشکیل کارگروههایی در ذیل دبیرخانه همکاری ایران و چین، ادامه داد: یکی از کارگروههای ایجاد شده مرتبط با بحث فضای مجازی و حوزه فاوا بوده است که با محوریت مرکز ملی فضای مجازی و به ریاست رئیس این مرکز، جلساتی با حضور کارشناسان و نمایندگان دستگاهها، تشکیل و طرح موضوع و نیازمندیهای مربوطه ارائه شد.
احمدلو با تاکید بر اینکه این کارگروه در فضایی کارشناسی و برای رفع نیازمندیها شکل گرفته است، افزود: نظرات نمایندگان بخش خصوصی و کارشناسان در این حوزه گردآوری شد و مورد بررسی قرار گرفت. در این کارگروه پیشنهادهای مختلف از سوی کارشناسان در بخشهای مختلف ارائه و جمع بندی نهایی بر این بوده که لازم است که مبتنی بر این سند تفاهم، در حوزه فاوا برنامههای کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت تدوین شود و طبق آن اصول کارها جلو برود.
وی با بیان اینکه این توافق حتماً برای کشور خوب و مورد نیاز است، گفت: لازم است که بخش نخبگانی و دغدغه مندان کشور به پروژههای مورد نیاز متمرکز شوند تا بتوانیم حداکثر منفعت را برای کشورمان در بخشهای مختلف داشته باشیم. بر این اساس ابعاد پروژهها و اینکه به چه شکلی با طرف چینی توافق شود باید مورد توجه قرار گیرد.
این کارشناس با اشاره به اینکه طرف چینی به صورت کلی علاقه مند بوده که پروژهها از سمت ایران مطرح شود و به همین دلیل در این سند، عمده موضوعات مبتنی بر نیازمندیهای کشور و موضوعات مورد علاقه کشور است، گفت: بررسیها نشان میدهد که در زمینههای مطرح شده در این سند در حوزه فاوا، کشور سابقه درخشانی نداشته و عمدتاً سعی کردهایم از سرمایه گذاری خارجی به معنای خرید تجهیزات استفاده کنیم و تاکنون در داخل کشور نتوانستهایم با استفاده از همکاریهای بین المللی شاهد ارتقای توان داخلی و تولید شویم.