اصلاح نظام کارمزد از چالش‌انگیزترین موضوعات حوزه صنعت مالی و پرداخت کشور در سال‌های اخیر بوده است. در چند سال گذشته، شاهد این مسئله بودیم که فعالان صنعت بانکی بر اصلاح این نظام اصرار می‌کردند و باور داشتند در صورت رخ ندادن این اتفاق، نه‌تنها در روند توسعه این صنایع اختلال ایجاد می‌شود بلکه تداوم حیات آن نیز به خطر می‌افتد. سرانجام در آخرین روزهای سال ۱۴۰۱ بانک مرکزی اعلام کرد که اصلاح نظام کارمزد را در سال ۱۴۰۲ عملیاتی خواهد کرد و همین مسئله رغبت مدیران کسب‌وکارهای حوزه پرداخت را به ادامه دادن در این بازار افزایش داد. اکنون در آستانه یک سالگی اجرایی‌شدن طرح اصلاح نظام کارمزد هستیم، با این حال به نظر می‌رسد که این طرح هنوز نیازمند اصلاحاتی در اصول پایه‌ای، ازجمله مبلغ کارمزدهاست.
در گفت‌وگو با محمدمهدی تقی‌پور، مدیرعامل شرکت به پرداخت ملت درباره تحولاتی که این اصلاح در حوزه کسب‌وکار آن‌ها رقم زده صحبت کرده‌ایم و همچنین درباره چشم‌انداز و آینده این صنعت نیز سؤالاتی را مطرح کرده‌ایم. در ادامه گزارشی را از این گفت‌وگو می‌خوانید.
افزایش ۳۰ درصدی درآمد به پرداخت ملت
محمد مهدی تقی‌پور، مدیرعامل شرکت به پرداخت ملت در رویداد اینوتکس ۲۰۲۴، در رابطه با تحولی که تغییر نظام کارمزدها به وجود آورده است، می‌گوید: «صرف اتفاق افتادن یک اصلاح، روح جدیدی را به شرکت‌های پرداخت تزریق کرد و آن‌ها را با توجه به افزایش هزینه‌های سخت‌افزاری، نرم‌افزاری و منابع انسانی از شرایط رکودی که دچارش شده بودند بیرون آورد. با این حال نحوه این اصلاح به شکلی بود که تغییرات و اثرات مالی مثبت خودش را در شرکت‌های پرداخت کم‌تر نشان داد.»
مطابق اظهارات تقی‌پور، در شرکت به پرداخت افزایش درآمدی که تحت تأثیر این اصلاح رخ داده، حدود ۳۰ درصد بوده و به خاطر سقف‌های لحاظ شده برای کارمزدها، این مقدار رشد افزایش نیافته است. او در این باره توضیح می‌دهد: «این میزان رشد با توجه به فضای اقتصادی فعلی کشور، حتی از پس برآورده کردن میزان رشد هزینه‌های سرمایه انسانی شرکت‌های پرداخت نیز برنمی‌آید. از طرفی فضای تورمی، فراهم کردن تجهیزات را با هزینه‌های سرسام‌آوری روبه‌رو می‌کند و علاوه بر این شرکت‌های پرداخت با افزایش نرخ هزینه‌ها در حوزه‌های لجستیک، پست، حمل‌ونقل، نگهداری و نوسازی سرورها هم روبه‌رو هستند. امیدواریم با توجه به قول‌هایی که به شرکت‌های پرداخت داده شده تا به طور سالانه در این قانون تغییراتی اتفاق بیفتد، شرایط بهبود یابد.»
نقدینگی و سرمایه انسانی؛ دو تهدید همیشگی
به نظر تقی‌پور، تأمین و کمبود نقدینگی و حفظ و جذب نیروی انسانی از عمده چالش‌های بزرگی هستند که شرکت‌ها در سال جاری نیز به مشابه سال گذشته با آن روبه‌رو هستند. تقی‌پور در این‌باره می‌گوید: «بسیاری از شرکت‌ها پتانسیل‌ها و ظرفیت‌های بالایی دارند تا خودشان را توسعه دهند ولی به دلیل کمبود نقدینگی از پس این مسئله برنمی‌آیند و از تحقق آن عاجز می‌شوند. سرمایه انسانی قلب یک مجموعه تکنولوژی‌محور است. شرایط رکود اقتصادی و امکان اشتغال در فرصت‌‌های شغلی ایده‌آل در خارج کشور و ظهور پلتفرم‌هایی که امکان دورکاری در مشاغل خارجی و داشتن درآمد ارزی را فراهم می‌کنند، تمایل این سرمایه را برای همکاری با شرکت‌های داخلی کاهش است.» تقی‌پور معتقد است که این مسئله هزینه‌های شرکت‌ها را برای متقاعد کردن سرمایه انسانی به ادامه همکاری، به طرز قابل توجهی افزایش می‌دهد.
تقی‌پور شرکت گلرنگ را به دلیل به وجود آوردن یک اکوسیستم از طریق راه‌اندازی زیرمجموعه‌های مختلف، الهام‌بخش توصیف می‌کند و مطالعه کتاب «یافتن معنا در نیمه دوم عمر» را سودمند می‌داند.
