سریال آنا زندگی کودکان را در دورانی به تصویر می‌کشد که یک پاندمی، تمام بزرگسالان را به کام مرگ کشیده است. این ویروس ناشناخته، تمام افراد بالغ را بیمار می‌کند و در نتیجه، کودکان و خردسالان پس از بلوغ مبتلا می‌شوند و جان خود را از دست می‌دهند. افراد کم سن و سال این واقعیت را به‌صورت تجربی دریافته‌اند و کم و بیش قانع شده‌اند که واپسین نسل آدمیزاد هستند.
آنا، شخصیت اصلی داستان که یک دختر ۱۲ ساله است، ناامیدانه تلاش می‌کند تا از برادرش در برابر چالش‌های پرشمار زندگی در جهانی مصیبت‌زده دفاع کند. داستان در دو خط روایی پیش و پس از شیوع ویروس مرگ‌بار در جهان می‌گذرد و خاطره‌های کودکان از «دوران قبل از ویروس» و «جهان گذشته» با واقعیات زندگی سخت در دوران حاضر در هم می‌آمیزد.
ماجرای این اثر، مانند «معجزه» (Il miracolo)، اولین کار تلویزیونی نیکولو امانیتی در ایتالیا می‌گذرد. برخلاف درون‌مایه تماما مذهبی «معجزه»، در سریال آنا، کودکانی که درک درستی از مفاهیم مسیحیت ندارند، با اتکا به برداشت‌های خود از زندگی و ناتوان از مقابله با مرگ، مانند انسان‌ها در دوران تمدن‌های هزاران سال پیش برای خود مفاهیم ماورایی و نمادهای مذهبی می‌سازند.
نیکولو امانیتی رمان آنا را در سال ۲۰۱۵ نوشته است. رابطه پسربچه‌ها و دختربچه‌های نوجوان «آنا» با جهان «پیش از شیوع ویروس» برپایه بازی‌های کودکانه و ریالیتی شوهای سلبریتی‌ها بنا شده است. در جهان درگیر پاندمی، همین کودکان و نوجوانان، در حالیکه قید و بند اخلاق و نظارت بزرگ‌ترها از دست و پایشان برداشته شده، تلاش می‌کنند تا تخیلات کودکانه را واقعا عملی کنند: در یکی از هولناک‌ترین سکانس‌ها، دختربچه‌ها همان بلایی را که در بازی‌های کودکانه سر عروسک‌هایشان می‌آورند روی یک کودک دیگر عملی می‌کنند.
«سریال آنا» یک فیلم تخیلی آخرالزمانی است که با توجه به همزمانی با شیوع طولانی مدت ویروس کرونا در جهان، مخاطبان بسیاری جذب کرده و از سوی بسیاری از منتقدان تحسین شده است.
