معاون سابق مالی و سرمایه‌گذاری معاونت علمی ریاست جمهوری سه روش بهره‌مندی از معافیت مالیاتی به دنبال سرمایه‌گذاری شرکت‌های دانشبنیان در فعالیت‌های تحقیق و توسعه را تشریح کرد.
به گزارش فاواپرس، علیرضا دلیری، معاون سابق مالی و سرمایه‌گذاری معاونت علمی ریاست جمهوری در کارگاه «نحوه استفاده از قانون جهش تولید دانشبنیان» درباره ماده ۱۱ این قانون که به معافیت‌های مالیاتی شرکت‌های دانشبنیان اختصاص دارد گفت: اعتبار مالیاتی یعنی مالیات بر درآمد را بتوان در جایی دیگر استفاده کرد. منابعی برای استفاده از این اعتبار در قانون جهش تولید دانشبنیان مشخص شده است. بند ب قانون جهش تولید دانشبنیان می‌گوید همه شرکت‌های تولیدی و خدماتی که یک سال صورت‌های مالی و یا واحد تحقیق و توسعه داشته باشند، می‌توانند صددرصد پول مالیات خود را در تحقیق و توسعه شرکت خود هزینه کنند. هدف قانون‌گذار در تدوین این قانون این بوده که تحقیق و توسعه در شرکت‌های دانشبنیان گسترده شود.
او با اشاره به پیشینه معافیت‌های مالیاتی شرکت‌های دانشبنیان گفت: فرآیندی که تا الان در بحث معافیت مالیاتی داشتیم این بود که بنا بر قانون دانشبنیان سال ۱۳۸۹، همه شرکت‌هایی که دانشبنیان می‌شدند، معافیت مالیاتی دریافت می‌کردند. در سال ۱۳۹۵ این قانون اصلاح و قرار شد که فقط شرکت‌های دانشبنیان نوع یک از این معافیت استفاده کنند. در سال ۱۳۹۹ گفته شد شرکت‌های دانش‌بنیانی که بالای ۵۰ میلیارد درآمد دارند می‌توانند از اعتبار مالیاتی تحقیق و توسعه استفاده کنند.
به گفته دلیری، بر اساس بند ب ماده ۱۱ قانون جهش تولید دانشبنیان، شرکت‌های دانشبنیان نوع یک که مالیات آنها کمتر از ده میلیارد تومان است، معاف هستند و در صورتی که بیشتر از این میزان بود می‌توانند از اعتبار مالیاتی استفاده کنند.
او ادامه داد: شرکت‌ها برای راه‌اندازی واحد‌های تحقیق و توسعه می‌توانند از نیروهای خود استفاده و هزینه مواد اولیه، تجهیزات و برنامه‌ریزی را در قالب یک برنامه تدوین و در سایت معاونت علمی و فناوری بارگذاری کنند.
به گفته معاون مالی سابق معاون علمی رئیس جمهور دو راه دیگر برای انجام تحقیق و توسعه پیش روی شرکت‌های دانشبنیان است. یکی از آنها این است که شرکت‌ها می‌توانند با انعقاد یک قرارداد با دانشگاه یا پژوهشگاه‌ها برای تحقق و توسعه، برنامه‌ای برای این فعالیت‌ها تهیه کنند که شامل جزئیات و خروجی تحقیق و توسعه باشد و توسط دانشگاه یا پژوهشگاه طرف قرارداد تایید شود. روش سوم که ممکن است برای شرکت‌ها جذاب‌تر هم باشد این است که کار تحقیق و توسعه به شرکت‌های دانشبنیان دیگری واگذار شود. دلیری معتقد است یک شرکت دانشبنیان بهتر از دانشگاه یا پژوهشگاه می‌تواند فعالیت‌های تحقیق و توسعه را انجام دهد.
او افزود: تحقیق و توسعه می‌تواند در راستای تولید محصولات یا خدمات جدید، ارتقای محصولات یا خدمات فعلی و یا بهبود فرآیندهای تولید و عملیات انجام شود.
معاون سابق مالی و سرمایه‌گذاری معاونت علمی ریاست جمهوری درباره روند ثبت پروژه تحقیق و توسعه برای ارائه به معاونت علمی گفت: جزئیات پروژه تحقیق و توسعه که فرم مربوط به آن ثبت شده است، به دبیرخانه شورای راهبردی در معاونت علمی ارجاع داده میشود و کارگزار پروژه را بررسی می‌کند. بعد از دریافت تاییدیه می‌توان هزینه‌های تحقیق و توسعه را انجام داد و از اعتبار مالیاتی استفاده کرد. پایان سال مالی هزینه‌ها محاسبه و گزارش نهایی تهیه میشود و هزینه‌کرد در سایت معاونت علمی ارسال میشود. پس از این که بررسی دبیرخانه انجام و تاییدیه صادر شد، مدیران شرکت دانشبنیان می‌توانند در سامانه مالیات گزینه معاف را انتخاب کنند.
به گفته دلیری، شرکت‌های دانشبنیان تا آخر خرداد ماه فرصت دارند این رویه را انجام دهند.
او در ادامه این کارگاه، با اشاره به بند ت ماده ۱۱ قانون جهش تولید دانشبنیان گفت: در این بند جامعه هدف دو گروه هستند. شرکت‌هایی که در بازار اول و دوم بورس یا فرابورس هستند و یا سرمایه ثبتی آنها حداقل یک سی‌ام سرمایه صندوق نوآوری و شکوفایی است می‌توانند با سرمایه‌گذاری در شرکت‌های دانشبنیان از اعتبار مالیاتی استفاده کنند.
دلیری با بیان این که این سرمایه‌گذاری می‌تواند مستقیم یا غیرمستقیم باشد گفت: در سرمایه‌گذاری مستقیم، اگر موضوع عملکرد شرکت دانشبنیان در زنجیره فعالیت صنعتی باشد که سرمایه‌گذار در آن حوزه فعال است، حداکثر ۳۰ درصد سرمایه‌گذاری ممکن است. در غیر این صورت، این عدد به ۲۰ درصد می‌رسد. برای چنین سرمایه‌گذاری‌ای هم باید طرحی تدوین و مشخص شود سرمایه‌ای که وارد شرکت دانشبنیان میشود صرف چه فعالیت توسعه‌ای میشود.
معاون سابق سورنا ستاری درباره سرمایه‌گذاری غیرمستقیم در شرکت‌های دانشبنیان گفت: در سرمایه‌گذاری غیرمستقیم، صد درصد اعتبار مالیاتی می‌تواند صرف سرمایه‌گذاری در شرکت‌های دانش بنیان شود. شرکت‌های بزرگ می‌توانند از طریق ایجاد یک صندوق جدید یا افزایش سرمایه صندوق‌های سرمایه‌گذاری موجود و یا خرید سهام این صندوق‌ها در شرکت‌های دانشبنیان سرمایه‌گذاری کنند. قانون‌گذار در این قانون می‌خواهد که صنایع بزرگ را به سرمایه‌گذاری در شرکت‌های دانشبنیان ترغیب کند.