به گزارش «فاواپرس» به نقل از نیواطلس، بخش اعظم حرکات دست و پای انسان مبتنی بر دو عضله به هم پیوسته است که به طور مرتب منقبض و منبسط می‌شوند.
به عنوان مثال، وقتی فرد آرنج خود را خم می‌کند، با کشش عضله سه سر، عضله دوسر منقبض می‌شود. این حرکت کششی اطلاعات مربوط به بازخورد حسی را به مغز منتقل می‌کند و به آن کمک می‌کند تا وضعیت بازو را ردیابی کند.
در اکثر موارد قطع عضو، انتهای پیوسته عضلات متناظر با یکدیگر بریده می‌شود و این باعث می‌شود آنها ارتباط صحیحی با یکدیگر نداشته باشند. در نتیجه، سیگنال‌های عضلانی ارسال شده به مغز پیام‌های درستی را منتقل نمی‌کنند. این بدان معناست که بسیاری از افراد قطع عضو شده باید برای مدیریت حرکت پروتزهای خود به آنها نگاه کنند و نمی‌توانند چنین کاری را به مغزشان واگذار کنند.
محققان دانشگاه ام آی تی برای حل این مشکل یک رابط کاربری به نام «اِی ام آی» طراحی کرده‌اند که با اتصال سیم‌های دارای گیرنده آن به عضلات پا یا دست می‌توان محل دقیق برقراری ارتباط میان این عضلات و مغز را شناسایی کرد و از این طریق محل دقیقی را برای قطع این عضلات شناسایی کرد تا ارتباط شبکه عصبی مغز با دست و پا مختل نشود.
در نتیجه سیستم ارتباطی بدن انسان مختل نمی‌شود و مغز می‌تواند کماکان با اندام قطع شده ارتباط برقرار کرده و آنها را هدایت کند.
فناوری یادشده بر روی ۱۵ داوطلب آزمایش شده و نتایج به دست آمده از آن مناسب بوده است. انتظار می‌رود در آینده با آزمایش‌های بیشتر بر روی این رابط فناورانه زمینه استفاده عمومی از آن فراهم شود.
